دی اکسید تیتانیوم (Titanium dioxide) یک ترکیب معدنی است که به مقدار بسیار در زمین موجود می باشد. این ماده به رنگ کاملا سفید و روشن است و در موارد مختلف استفاده می شود تا درخشندگی و سفیدی خاصی به مواد دهد. این ماده ی معدنی در صورتی که به صورت رنگدانه در مواد مورد استفاده قرار گیرد به عنوان تیتانیوم یا رنگدانه ی سفید نیز شناخته می شود.
تیتانیوم دی اکسید دارای خواص فیزیکی و شیمیایی مطلوبی است و همین امر باعث کاربرد بسیار آن در موارد مختلف از جمله استفاده در مواد غذایی مختلف برای تازگی و درخشان شدن آنها، استفاده در کرم های مختلف، استفاده در ساخت ظروف برای نگهداری طولانی مدت مواد و غیره شده است.
از آنجا که دی اکسید تیتانیوم به دو صورت آناتاز و روتیل مورد استفاده قرار می گیرد ما به بررسی خواص فیزیکی این دو رنگدانه می پردازیم که اندکی با یکدیگر متفاوت است. خواص فیزیکی دی اکسید تیتانیوم در دو نوع آن عبارتند از:
|
وزن |
میزان جذب روغن |
مقاومت در برابر سفیدک زدن |
ضریب انکسار |
مقاومت نسبی همرنگی |
مقاومت شیمیایی |
آناتاز |
3/7- 3/8 |
22- 19 |
نسبتا کم |
2/55 |
1 |
خوب |
روتیل |
4/1- 4 |
24- 17 |
نسبتا خوب |
2/71 |
¼– ½ |
خوب |
به طور کلی دی اکسید تیتانیوم ماده ای است که قدرت پوشانندگی و همرنگ کنندگی بسیاری نسبت به مواد مشابه خود دارد و مقاومت بسیاری خوبی در برابر عواملی مانند حرارت نیز دارد. این ماده جزء رنگدانه های غیر سمی می باشد که پایداری شیمیایی بسیار بالایی دارد.
دی اکسید تیتانیوم
زمانی که در هر نوع ماده ای به رنگدانه ی سفید و درخشان نیاز باشد از دی اکسید تیتانیوم استفاده می شود که نوع آناتاز آن بیشتر در رنگ های صنعتی و نوع روتیل آن اغلب در رنگ های تزئینی مورد استفاده قرار می گیرد.
این رنگدانه غیر سمی است اما ذرات حاصل از حمل و نقل آن آزار دهنده می باشد.
متر مکعب/ میلی گرم 10= مقدار حد مجاز ایمنی دی اکسید تیتانیوم